Hoe blijf je overeind als alles om je heen wankelt? De weg naar accepteren wat is..
Deze blog gaat over een belangrijke quote van Edith Eger: “In the end, it’s not what happens to us that matters most- It’s what we choose to do with it”
Ik las haar boek in een heftige periode in mijn leven. In een aantal jaar tijd, kregen wij drie prachtige dochters. Een groot geluk. Ook maakte ik een mooie interne overstap in mijn werk (bij een grote zakelijke dienstverlener) naar adviseur talentmanagement, waarin ik o.a. mensen begeleidde in het traject naar een positie als Partner.
Confrontatie met verlies
Maar in deze periode kregen we ook met een aantal verdrietige dingen te maken: toen onze tweede dochter twee weken oud was, kreeg mijn jongere broertje een psychose wegens drugsverslaving en ging het erg slecht met hem. Vervolgens bleek onze tweede dochter een hartafwijking te hebben wat gerelateerd was aan een zeldzaam syndroom. Toen ik 22 weken zwanger was van onze derde dochter, koos mijn jongere broer ervoor om uit het leven te stappen. Nadat ik weer terug kwam van zwangerschapsverlof van onze jongste dochter, liet mijn kersverse leidinggevende bij de organisatie waar ik al ruim 10 jaar werkte, weten dat hij geen vertrouwen meer had in een toekomst met mij. Vervolgens stierf het pasgeboren premature kindje van mijn jongere zusje en werd mijn gezin van herkomst weer geconfronteerd met zwaar verlies.
Hoe blijf je overeind en hoe kan je accepteren wat is?
Hoe blijf je overeind als alles om je heen wankelt? Dat is een vraag die ik mezelf vaak heb gesteld gedurende deze periode. De dingen die in deze periode op mijn pad kwamen, had ik nul invloed op. He-le-maal niets…Maar mijn eerste reactie was verzet. Ik raakte in paniek, in verzet tegen alles wat er gebeurde. Ik voelde me intens verdrietig, boos en bang..die gevoelens wilde ik helemaal niet!! Ik wilde me gelukkig en blij voelen! Als ik nu maar hard genoeg zou werken …dan komt het vanzelf wel goed dacht ik.
Nou…ik kan je vertellen…dat werkt dus niet. Sterker nog…eigenlijk maakt het alles nog veel erger. Maar, als iemand me in die periode vertelde dat ik het gewoon maar moest “accepteren” maakte me dat woest. Hoe kon ik dit allemaal nou accepteren?! Accepteren voelde voor mij alsof ik het maar goed moest vinden wat er gebeurde…alsof het ok was. En dat was het natuurlijk helemaal niet.
Geen controle over externe omstandigheden
Maarja…het was er nou eenmaal wel…al deze nare gebeurtenissen kwamen op mijn pad of ik het nu wilde of niet…daar had ik dus niks over te zeggen en al helemaal geen controle op.
Ik ging een traject door met een klinisch psycholoog, een coach en begon met mediteren. Verder praatte ik veel met anderen om me heen. De trajecten bij de klinisch psychoog en vervolgens het traject bij mijn coach zijn ontzettend helpend geweest in het overeind kunnen blijven en inzicht te verkrijgen.
Als er íets is wat ik heb geleerd in deze periode, is dat het leven niet maakbaar is en geluk al helemaal niet. Hard werken zorgt er niet voor dat het geluk je kant wel op komt.
Veel mensen streven naar geluk en willen dat hun verlangens vervuld worden.
Het paradoxale is dat het constant streven naar geluk juist maakt dat we stress ervaren of ons somber gaan voelen.
“Wij, moderne mensen, vinden lijden problematisch”, zegt psychiater en filosoof Damiaan Denys daarover: “Als we verdriet hebben, zeggen we tegen onszelf: dit wil ik niet, dit komt me niet uit, want ik moet werken of de kinderen van school halen. We beschouwen lijden niet als iets wat tot ons menszijn behoort, maar zien het als ongewenst. Maar als jij aan het huilen bent, wil dat iets zeggen. Het is een uitnodiging om na te denken: wat is er aan de hand? Juist door aandacht te hebben voor dat verdriet, kun je ervan leren en kom je tot oplossingen.[1]”
Het leven komt zoals het komt. Het is niet zo dat je recht hebt op geluk of iets dergelijks.
Dus om op de quote van Edith Eger terug te komen: “In the end, it’s not what happens to us that matters most- It’s what we choose to do with it”.
Je hebt geen invloed op het leven, maar je hebt wél invloed in de keuzes die je maakt wat je ermee doet. Welke keuzes maak jij in het leven? Hoeveel aandacht geef je aan je verdriet en pijn? Krijgen deze net zoveel ruimte als je gelukkige, blije gevoelens? Als er nare of onprettige dingen in ons leven gebeuren, zorgt dit vaak voor emoties die we als onwenselijk beschouwen. Maar als je leert om ook de pijn en het verdriet een plek te kunnen geven in je leven, dan helpt je dat in het verminderen van stress en somberheid.
Ontspannen in de onrust
Daarmee wil ik niet zeggen dat dit eenvoudig is. Het kan soms een “bumpy road” zijn, maar ik gun iedereen om meer te leren “ontspannen in de onrust”.
Ik geloof dat je, ondanks dat je geen invloed hebt op wat het leven voor je in petto heeft, je wel degelijk zelf in staat bent tot het maken van keuzes die ervoor zorgen dat je dichter bij je kern komt. Ik begrijp heel goed dat dit niet eenvoudig is.
Dat is ook van waaruit mijn verlangen is ontstaan om cliënten te helpen om een stapje dichter bij zichzelf te komen en hen laten ervaren dat hun hart de weg zal wijzen.
Denk je dat coaching voor jou helpend kan zijn? Neem dan gerust contact met me op voor een vrijblijvend gesprek.
[1] Uit: een interview met Flow Magazine